ေနမင္းညိဳ

ကိုလူလွတစ္ေယာက္ တစ္ေန႔ကမွ ၀ယ္ထားသည့္ ကားသစ္ကေလးကို တသသႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ကြက္လပ္ထဲ၌ ေရေဆးကာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနစဥ္ သူ၏ ေလးႏွစ္အရြယ္သားကေလး ေမာင္လွသည္ အိမ္ထဲမွ ေျပးထြက္လာၿပီး ေက်ာက္ခဲတစ္တံုး ေကာက္ကိုင္ကာ မေျပာဆိုႏွင့္ ကားေဘးတေလွ်ာက္ ဟိုျခစ္ဒီျခစ္ ျခစ္ေလသည္။

ကားအသစ္စက္စက္ေလးကို ၾကည့္မ၀ျဖစ္ေနသည့္ ကိုလူလွခမ်ာ သားျဖစ္သူ၏လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ေဒါသအၾကီးအက်ယ္ထြက္ၿပီး ေဆာ့လြန္းသည့္ကေလးလက္မ်ားကို နီးရာျဖင့္ ေကာက္ရိုက္ေလသည္။ ကိုလူလွမွာ ေဒါသေၾကာင့္ ရိုက္ေနေသာ္လည္း သူ႔လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္အရာမွာ တုတ္ေခ်ာင္းမဟုတ္ဘဲ ဂြရွင္ တေခ်ာင္းျဖစ္ေနသည္ကို သတိမထားမိခဲ့ေပ။

ေမာင္လွေလး၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားမွာ ဂြရွင္ျဖင့္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရိုက္ႏွက္ခံထားရသည္ျဖစ္ရာ အရိုးမ်ားေၾကမြကုန္ၿပီး ေဆးရံုတြင္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား အကုန္ျဖတ္ေတာက္ကုသရသည္အထိ အျဖစ္ဆိုးခဲ့ေလသည္။

ေမာင္လွေလးက မ်က္ရည္မ်ားစို႔ေနေသာ သနားစဖြယ္မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီး “ေဖေဖ သားလက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ထြက္လာမွာလဲဟင္”ဟု ေမးရာ ကိုလူလွမွာ ရင္ထဲတြင္ ထိခိုက္လြန္းလွေသာေၾကာင့္ စကားပင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့ရသည္။

ထိုေန႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ကားအသစ္ကို သားအတြက္ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ႏွင့္ အတန္ၾကာ ကန္ေက်ာက္ေနခဲ့သည္။ ေမာေလာက္ၿပီဆိုေတာ့မွ ကားေဘးမ်က္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ေျခကုန္လက္ပန္းႏွင့္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ထိုင္ေနလ်က္ႏွင့္ သားျခစ္ဆြဲထားသည့္ ကားေဘးေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ “အေဖ့ကို သားခ်စ္တယ္” ဆိုသည့္ ေမာင္လွေလး ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ျခစ္ထားသည့္စာမ်ားကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကိုလူလွတစ္ေယာက္ မိမိကိုယ္မိမိ အဆံုးစီရင္သြားၿပီဆိုသည့္သတင္း ထြက္ေပၚလာေလေတာ့သည္။

ေနမင္းညိဳ