Friday, November 28, 2008
ခ်စ္သူသက္တမ္းေျခာက္လျပည္႔မို အရင္ေန႔ေတြထက္ပိုျပီး သတိရေနမိမွာ စုိးတာေၾကာင္႔ စုငယ္ အိပ္ရာေစာေစာ
၀င္ခဲ႔ေပမရ္ အခုေတာ႔ မနက္မုိးလင္းခဲပါျပီ။ ဘရ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ္။ မည္သူမျပဳ မိမိမႈေပါ႔။ စစ္သား တစ္ေယာက္ရဲ႕
ဘ၀ကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စုငယ္နားလည္းေပးရမရ္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ ပါရမီျဖည္႕ဘက္အျဖစ္ ဂုဏ္ယူတတ္ေအာင္ စုငယ္ေလက်င္႔ထားရမရ္။ ေအးအတူ ပူအမွ် ခံစားႏိုင္ေအာင္ စုငယ္ အားေမြးထားရမရ္။ ဒါေပမရ္႔ စုငယ္ရရ္ ... အဲဒီအတြက္ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကိုေတာ႔ အားအင္အျဖစ္ ျမင္စမ္းခ်င္ပါရဲ႕။
ညက အိပ္ေရးပ်က္ထားတာေၾကာင္႔ ရံုးမသြားခင္ ဘီစစ္တစ္လံုး ေသာက္လိုက္ျပီး ထမင္းခ်ိဳင္႔ကိုဆြဲလို႔ အိမ္ေပၚက ဆင္းလိုက္တရ္။ အိပ္အ၀အေရာက္ နားထဲကို ကလင္ ...ကလင္ ဆုိျပီး ျမည္လာတဲ႔ ဖုန္းသံေၾကာင္႔ ေျခလွမ္းေတြ တံုကနဲ႔ ရပ္သြားျပီး နားစြင္႔လိုက္မိတရ္း။
"စုငယ္ေရ..... သမီးဖုန္းလာတရ္... မသြားနဲ႔ဦး.....။"
ေမေမအသံကို ၾကားေတာ႔ အေျပးတစ္ပိုင္း အိမ္ေပၚကို ေျပးတတ္ခဲ႔မိတရ္။ ခုနက မူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနတာေတြ ဘရ္ေရာက္သြားပါလိမ္႔ ။ ျပီးေတာ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ပဲ ဖုန္းကို ကသုတ္ကရက္ ေကာက္ကိုင္လိုက္
တရ္။
"ဟဲလို.... ဟဲလို"
"xxxxxxxxxxxxx-"
"ေမာင္ရရ္ ...ဘရ္ေရာက္ေနတာလဲဟင္ ... စုငယ္ကို အၾကာၾကီး မပစ္ထားပါနဲ႔ေတာ႔၊ ေမာင္ကို ေတြခ်င္တရ္..."
ေျပာရင္းနဲ႔ စုငယ္မထိန္းႏိုင္ေတာ႔ပဲ ငိုခ်လိုက္မိပါတရ္။ စိတ္ထဲမွာ တင္းထားသမွ် ခ်စ္သူအသံ ၾကားရတဲ႔အခါ
အားကိုးစိတ္နဲ႔ အတူ ၀မ္းနည္းသြားတတ္တာ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ မသိစိတ္မွာ ရွိေနတတ္တဲ႔ အားငယ္မႈတစ္ခုပါပဲ
ဒါေပမရ္႕ ဒီတစ္ခါၾကားရတဲ႔ ဖုန္းသံဟာ စုငယ္အတြက္ေတာ႔ မဂၤလာသတင္းတစ္ခုပါ။ သူတပ္ေျပာင္းရမရ္တဲ႔
ေလ။ အရင္လို အေ၀းၾကီးမွာ မေနရေတာ႔ဘူးတဲ႔။ မဟသိပၸံဘြဲအထိ ပညာသင္သြားခဲ႔ရျပီး ျပန္လာခဲ႔ရတဲ႔ အတြက္
ျပင္ဦးလြင္ စစ္တကၠသိုလ္မွာ နည္းျပအျဖစ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရမရ္တဲ႔ ။ တစ္ေလာကလံုးေမ႔သြား
ေလာက္ေအာင္ စုငရ္ေပ်ာ္ပါတရ္။ ခ်စ္သူရ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္လို ေ၀းကြာေနမွာ မဟုတ္ေတာ႔တာေတာ႔ ေသခ်ာပါတရ္။ သူခြင္႔မရလည္း ဘာအေရးလဲေနာ္။ စုငယ္လိုက္သြားမွာေပါ႔။ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေနာက္ကို
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ လိုက္သြားမွာမ်ိဳးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ စုငယ္ခ်စ္သူဟာ ႏွစ္ဆယ္႔
ေလးနာရီး တာ၀န္ခ်ိန္အျပည္ရွိေနတဲ႔ စစ္သား တစ္ေယာက္ေလး။ ေပ်ာ္ရာမေနသာတဲ႔ မင္းခေယာက်ာ္းတစ္
ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ ခ်စ္သူအနားမွာ ေနႏိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားရျခင္းတစ္ခုရရ္သာ။
ခ်စ္သူသာ အနားမွာရွိရင္ ဘာေတြပဲ ရင္ဆိုင္ရ ရင္ဆိုင္ရ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ လံုျခံဳျပီးသားပါ။ ခ်စ္သူအနားမွာသာ ေနခြင္႔ရမရ္ဆိုရင္ ဆူးခင္းလမ္း မေျပာနဲ႔ မိုင္းေတာထဲလည္း ေလွ်ာက္ရဲပါတရ္။ က်ည္ဆံ
ေတြၾကားလည္း ျဖတ္ရဲပါတရ္။ ဗံုးဆံေတြၾကားလည္း ခ်စ္သူလက္ကို တြဲလို႔ ရဲရဲ႕ၾကီး ျဖတ္ရဲပါတရ္။
ခ်စ္သူရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတစ္ခုတည္းသာ မိ္န္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အရာရာကို ေက်ာ္ျဖတ္ရဲ႕တဲ႔ အားအင္ သတၱိပါ ခ်စ္သူရရ္။ ခြဲေနရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘရ္ေလာက္လြမ္းရတရ္၊ ေဆြးရတရ္၊ ရင္ေမာရတရ္၊ အားငယ္ရတရ္ ဆိုတာေတြကိုေတာ႔ ေတြေတာ႔မွပဲ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္းေလးေ၀ွ႔လို႔ အတိုးခ်ျပီး ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ ေျပာျပ
ခ်င္တရ္ ခ်စ္သူေမာင္ စစ္သားၾကီးရရ္.............................................................. ။ ။
ေနမင္းညိဳ
(၂၉.၁၁.၂၀၀၈) မနက္(၄း၃၁)