Sunday, September 21, 2008
ဒီ၀တၳဳေလးသည္ေရေျမရပ္ျခားမွာသြာေရာက္ပညာသင္ၾကားေနေသာ
တပ္မေတာ္သားတစ္ေယာက္၏အခ်စ္ကိုရည္ညႊန္းေရးဖြဲထားျခင္းျဖစ္ပါသည္...
မည္သူကိုမွလည္းမရည္ရြယ္...အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာတိုင္ဆိုင္မႈမ်ားရွိခဲ႔ရင္...
အမွားအယြင္းမ်ားပါရွိခဲရင္...ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္ကူးရင္သက္သက္..
ေပါ႔ေလ်ာ႔မႈမ်ားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း...
ေလးစားစြာျဖင္႔....
ေနမင္းညိဳ
ခ်စ္တာေတြ ေျပာကာျပမယ္....
ေခ်ာက္....ခ်က္....ေခ်ာက္...ခ်က္...
တိ္တ္ဆိတ္လြန္းေနတဲ႔ ညအခ်ိန္မွာ နာရီလက္တံ ေရြ႕သံေလးက နားထဲကို ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္လာပါတယ္။
အိပ္ရာေပၚမွာ လူးလြန္႔ေနရင္းက မေနသာေတာ႔ပဲ... နာရီကိုထၾကည္ေတာ႔ မနက္၁း၃၀ ရွိျပီ။ ခ်စ္စုငယ္ အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔တာ
ည ၉း၀၀ နာရီကတည္းကပါ....။ဒါေပမယ္႔ အခုထိအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးဘူး...။တစ္အိမ္လံုးလည္း အိပ္ကုန္ၾကျပီ....။
အထူးသျဖင္႔ ဒီေန႔လိုရက္မ်ိဳးမွာ .... ညအခ်ိန္ေတြကို ျဖတ္သန္းရမွာေၾကာက္လို႔ ေစာေစာ အိပ္ရာ၀င္ပါတယ္ဆိုမွ....
အိပ္လို႔ကမရ...။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ႔မလဲ...။အိပ္ေဆးေသာက္လို႔လည္း မျဖစ္ျပန္ဘူး....။ မနက္မႏိုးပဲေနရင္ ရံုးခ်ိန္ မမီပဲေနဦးမယ္...။ ေမာပန္းေသာစိတ္နဲ႔အတူ ေလးတြဲ႔ေသာ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ရႈိက္မိတယ္..။ ေရွ႕ဆက္ျပီး ဘာေတြျဖစ္လာ
ဦးမွာလဲ.......။
ကုိရယ္.....စုငယ္ကုိ လာၾကည္႔လွည္ပါဦး....